Ben, esta vez parece que esta vez vai en serio. O Congreso dos Deputados decidiu que o Pazo de Meirás volva aos seus lexítimos donos, ou sexa, aos galegos de Sada e os seus arredores, que son os que pagaron e ata perderon as súas terras para que o xeneral Franco quedase coa casa de campo de Emilia Pardo Bazán.

Non sei se a lei expropiará aos Franco, nin me importa. O xesto da maioría do Parlamento español votando contra esta inxustiza histórica enche a miña alma de galego de acougo humano, que quedará definitivamente en paz cando teñamos unha resolución definitiva que converta o escenario de tantos veráns do ditador nun lugar de culto para a memoria histórica daqueles que foron vilmente asasinados ou perseguidos durante a "Longa Noite de pedra" que nos describiu nun fermoso libro de poemas Celso Emilio Ferreiro.

Se o Concello de Sada se encarga axiña de regular as visitas ao Pazo, seguramente virei desde Barcelona a ver as estancias dun edificio que desde neno contemplei desde o Exterior e que nos 67 anos de vida que teño nunca puiden ver por dentro como outros tantos paisanos de varias xeracións. Din que os austriacos expropiaron a casa de Hitler hai xa bastantes decenios. Aquí non foi posible emendar esta barbaridade histórica de Meirás aínda, pero como nunca perdín a fe, estou seguro de que esta vez vai a vencida por moitos amigos que lle queden á familia de Franquito e argumentos legais que esgriman os caraduras dos seus herdeiros. Acabouse, non o que se daba, senón o que se roubaba. Só queda converter o Val dos Caídos noutro Memorial e sacar de alí os restos de Ditador e colocalos no cemiterio do Pardo á beira dos da súa esposa Carmen.

A partir dese momento, sentirémonos todos un pouco máis iguais ante a lei e ante a historia. Se ademais desenterramos e devolvemos aos seus familiares os republicanos que están enterrados nas cunetas e nas fosas comúns, os nosos avós deixarían de rir de nós por tardar tanto tempo en facerlles xustiza.

Feijóo, ponte as pilas e fai posible que axiña poidamos entrar en Meirás, marcáte un "Gürtel" e pídelle a Rajoy un Xuíz ou Xuíza que axilice os trámites. E se non sabes como, pregúntallo ao seu Ministro Catalá, que che explicará en vivo e en directo o da separación de poderes, que é o que se di nestes casos de máxima dificultade. Dille que si, que vale e logo deixa que os acontecementos vaian colocando cada cousa no seu sitio. E se che faltase valor, querido Presidente, para afrontar este reto de devolver ao teu pobo o Pazo que lle arrebataron, lembra aquela frase de Dona Emilia Pardo Bazan que di: