Sánchez exponse renunciar á presidencia tras a investigación á súa muller: "Necesito parar e reflexionar"

Como xa saberá, e si non lle informo, un xulgado de Madrid abriu dilixencias previas contra a miña muller, Begoña Gómez, a petición dunha organización ultradereitista chamada Mans Limpas, para investigar uns supostos delitos de tráfico de influencias e de corrupción nos negocios.

Polo que parece, o xuíz chamará a declarar aos responsables de dúas cabeceiras dixitais que viñeron publicando sobre este asunto. Na miña opinión, son medios de marcada orientación dereitista e ultradereitista. Como é lóxico, Begoña defenderá a súa honorabilidade e colaborará coa Xustiza en todo o que lla requira para esclarecer uns feitos tan escandalosos en aparencia, como inexistentes.

En efecto, a denuncia de Mans Limpas baséase en supostas informacións desa constelación de cabeceiras ultraconservadoras arriba referida. Subliño o de supostas informacións porque, tras a súa publicación, fomos desmentindo as falsidades vertidas á vez que Begoña emprendeu accións legais para que eses mesmos dixitais rectifiquen o que, sostemos, son informacións espurias.

Esta estratexia de acoso e derriba leva meses perpetrar. Por tanto, non me sorprende a sobreactuación do Sr. Feijóo e o Sr. Abascal. Neste atropelo tan grave como basto, ambos son colaboradores necesarios xunto a unha galaxia dixital ultradereitista e a organización Mans Limpas. De feito, foi o Sr. Feijóo quen denunciou o caso ante a Oficina de Conflito de Intereses, pedindo para min de 5 a 10 anos de inhabilitación para o exercicio de cargo público.

A denuncia foi arquivada dobremente por devandito organismo, cuxos funcionarios foron descualificados posteriormente pola dirigencia do PP e de Vox. Seguidamente, instrumentalizaron a súa maioría conservadora no Senado, impulsaron unha comisión de investigación para, segundo din, esclarecer os feitos relacionados con este asunto. Como é lóxico, faltaba a judicialización do caso. É o paso que acaban de dar.

En resumo, trátase dunha operación de acoso e derriba por terra, mar e aire, para tentar facerme desfallecer no político e no persoal atacando á miña esposa.

Non son un inxenuo. Son consciente de que denuncian a Begoña non porque faga algo ilegal, eles saben que non hai caso, senón por ser a miña esposa. Como son tamén plenamente consciente de que os ataques que sufro non son a mil persoa senón ao que represento: unha opción política progresista, apoiada elección tras elección por millóns de españois, baseada no avance económico, a xustiza social e a rexeneración democrática.

Esta loita comezou hai anos. Primeiro, coa defensa que fixemos da autonomía política da organización que mellor representa á España progresista, o Partido Socialista. Pugna que gañamos. Segundo, tras a moción de censura e as sucesivas vitorias electorais de 2019, o sostido intento de deslegitimación do goberno de coalición progresista á calor do ignominioso berro de 'que che vote Txapote'. Tampouco puideron crebamos.

O último episodio foron as eleccións xerais do 23 de xullo de 2023. O pobo español votou maioritariamente polo avance, permitindo a reedición dun goberno de coalición progresista, en contra do gobieno de coalición do Sr. Feijóo e o Sr. Abascal que auguraban as baterías mediáticas e demoscópicas conservadoras.

A democracia falou, pero a dereita e a ultradereita, novamente, non aceptaron o resultado electoral. Foron conscientes de que co ataque político non seria suficiente e agora traspasaron a linea do respecto á vida familiar dun presidente do Goberno e o ataque á súa vida persoal.

Sen ningún rubor, o Sr. Feijoo e o Sr. Abascal, e os intereses que a eles móvenlles, puxeron en marcha o que o gran escritor italiano, Umberto Eco, chamou «a máquina do lodo». Isto é, tratar de deshumanizar e deslegitimar ao adversario político a través de denuncias tan escandalosas como falsas.

Esta é a miña lectura da situación que vive o noso querido país: unha coalición de intereses dereitistas e ultradereitistas que non toleran a realidade de España, que non aceptan o veredicto das urnas, e que están dispostos a esparcir lodo con tal de: primeiro, tapar os seus palmarios escándalos de corrupción e a súa inacción ante os mesmos; segundo, esconder a súa total ausencia de proxecto político máis aló do insulto e a desinformación; e terceiro, valer de todos os medios ao seu alcance para destruír persoal e politicamente ao adversario político. Trátase dunha coalición de intereses dereitistas e ultradereitistas que se estende ao longo e ancho das principais democracias occidentais, e ás que, garántolle, responderei sempre desde a razón, a verdade e a educación.

Chegados a este punto, a pregunta que lexitimamente me fago é merece a pena todo isto? Sinceramente, non o sei. Este ataque non ten precedentes, é tan grave e tan basto que necesito parar e reflexionar coa miña esposa. Moitas veces esquécesenos que tras os políticos hai persoas. E eu, non me causa rubor dicilo, son un home profundamente namorado da miña muller que vive con impotencia o lodo que sobre ela esparcen día si e día tamén.

Necesito parar e reflexionar. Úrxeme responderme á pregunta de si merece a pena, pese ao lodo no que a dereita e a ultradereita pretenden converter a política. Se debo continuar á fronte do Goberno ou renunciar a esta alta honra. A pesar da caricatura que a dereita e a ultradereita política e mediática trataron de facer de min, nunca tiven apego ao cargo. Si o teño ao deber, ao compromiso político e ao servizo público. Eu non paso polos cargos, fago valer a lexitimidade desas altas responsabilidades para transformar e facer avanzar ao país que quero.

Todo iso lévame a dicirlle que seguirei traballando, pero que cancelarei a miña axenda pública uns días para poder reflexionar e decidir que camiño tomar. O vindeiro luns, 29 de abril, comparecerei ante os medios de comunicación e darei a coñecer a miña decisión. Grazas polo seu tempo. Atentamente, Pedro Sánchez.