O problema da sanidade en Catalunya é o da lingua?

Nestes momentos hai hospitais de nova construción que non se puxeron en funcionamento porque falta diñeiro para dotalos. Un dos exemplos é o Hospital de Viladecans

Son da opinión, desde sempre, que as imposicións producen reaccións contrarias aos desexos de quen as aplican. A imposición dos que teñen o poder é unha acción pouco democrática, de intolerantes que saben, como se di popularmente, que “teñen a tixola polo mango”, e utilízana dando un bo sartenazo que ten moitas formas: unha delas fomentar as ameazas que en moitos casos leva sancións. Un feito tan habitual que para algunha forma parte da normalidade. Non debe ser así, nin moito menos aceptalo con resignación, non.

De tanto en tanto chega a cantilena da imposición do catalán en todos os estamentos da sociedade. Os “gardiáns” da imposición, da lingua, “Plataforma per a Llengua”, actúan de “activistas” sinalando ás empresas ou comercios que non utiliza o catalán, os  hostigan sen cesar mediante denuncias, escraches e outras estratagemas que ao final fan claudicar aos sinalados  por medo. Os autores sábeno e aprovéitanse diso, despois exhiben os seus trofeos.

Estes días, o conseller de Saúde da Generalitat de Catalunya, Manel Balcells López, de nai asturiana, facía unhas declaracións que se podían evitar, nas que ameazaba con sancións aos centros hospitalarios para que os cidadáns sexan atendidos en catalán. As sancións estanllas pensando, igual que o documento que enviará a cada centro hospitalario dando as instrucións oportunas para que se cumpra a súa orde. Como o vai a conseguir? Impondo, sancionando, mediante un controlador en cada centro que será o encargado de pasar o “parte” á “autoridade correspondente”  e que sancione.

Como o diñeiro sobra en sanidade, todo o mundo sábeo, encargará un estudo para coñecer o número de sanitarios que non falan catalán. Porque segundo Balcells, “houbo certo deixamento e non priorizouse”. Unha afirmación que a máis dunha provocoulle un cabreo monumental -tamén nos profesionais- por como está a sanidade catalá, con listas de espera quilométricas, entre outras, un ano de espera para o neurocirurxián. Ademais, se ten a desgraza de pór enfermo o paciente, e avisa de que non poderá ir, e que lle dean outra data, prográmanlla para o mesmo mes, pero un ano despois. É dicir, dous anos de espera. As probas diagnósticas, as operacións, e unha longa lista do tempo que teñen que esperar os cidadáns/as para ser atendidos. Urxencias saturadas, médicos que collen a baixa porque non poden máis. E o que lle preocupa ao conseller Balcells é que lle falen en catalán aos pacientes?

Estas afirmacións do conseller foron contestada polo presidente do Colexio de Médicos, Jaume Padrós, quen afirma que os cursos de catalán para médicos non son necesarios. O que si é evidente é a necesidade de dotar aos hospitais e demais centros sanitarios de persoal, moitos dos cales están baixo mínimos. Nestes momentos hai hospitais de nova construción que non se puxeron en funcionamento porque falta diñeiro para dotalos. Un dos exemplos é o Hospital de Viladecans,-esperado desde hai moitos anos- terminado, pero non está en funcionamento. Atrásano polo tema de persoal. Témese que non haxa ampliación de persoal, porque non hai diñeiro. Desde hai un ano, sabendo que hai un novo hospital, con máis servizos e máis camas, foron despedindo a médicos e enfermeiras que foran contratados pola COVID, pero que son necesarios agora.

Os políticos en demasiadas ocasións non coñecen cales son as prioridades da cidadanía que non pasan, no tema da saúde, pola lingua na que son atendidas, se non polo feito de ser atendidos, que o profesional lle solucione o seu problema polo que acode. O demais vén despois, non con imposición, senón por convicción, que en moitos casos non a dan quen gobernan. Como dicía Ovidio, “sempre nos resistimos ás prohibicións e desexamos o que nos negan.”

Así que conseller, que é un contador de chistes excelente, preocupar máis da saúde das persoas, os profesionais que están ao pé do canón cada día. E iso de sancionar, vixiar e facer listas negras, non llo tome como un chiste, que é unha cousa moi sería.